Gorzeń Dolny

Gorzeń Dolny –wieś położona na lewym brzegu rzeki Skawy, na skraju Beskidu Małego, u podnóża Goryczkowca (375 m n.p.m.), stanowiącego najwyżej położony punkt wsi.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1419 roku. W XV wieku był własnością Andrzeja Łagiewnickiego herbu Grzymała, z końcem XVII wieku Aleksandra Wojciechowskiego, a później rodziny Szembeków. W 1751 roku Natalia Morsztyn z domu Szembek sprzedaje go rodzinie Biberstein-Starowieyskich. W 1813 roku Gorzeń Dolny wraz z wadowickim folwarkiem „Mikołaj” nabywają Malczewski, Fischer i Stanowski. Od końca XIX wieku do 1945 roku należy do Krobickich herbu Strzemię.
W Gorzeniu Dolnym urodził się i spędził większą część życia rzeźbiarz ludowy okresu międzywojennego Jędrzej Wowro. Artysta od najmłodszych lat pracował. Nie chodził do szkoły i do końca życia został analfabetą. Rzeźbił w drewnie. Jego jedynym narzędziem był owinięty w szmaty szewski nóż. W większości jego rzeźby zostały pokryte barwną polichromią. Tak w operowaniu narzędziem, jak i w malowaniu widać brak dbałości o szczegóły. Nadaje to rzeźbom Wowry charakterystyczną dynamikę i ekspresyjność. Większość rzeźb ma charakter religijny, zgodny z ówczesnymi schematami ikonograficznymi. Zawsze jednak artysta nadawał im indywidualny wyraz.

Zobacz również:
http://www.drzeworyty.eu/wystawy/jedrzej-wawro–drzeworytnik-mimo-woli.html